Ik heb me in mijn leven vaak zo gevoeld.
Ik deed zó mijn best en toch voelde ik me machteloos. Het liefste wilde ik gewoon gelukkig zijn en me blij voelen, maar dat lukte niet.
Ik dacht dat het aan de mensen in mijn omgeving lag, als zij maar eens veranderde en anders met mij omgingen dan zou ik gelukkiger zijn, maar dat werkte natuurlijk niet. Of aan de omstandigheden, als ik maar eens meer geld had of een leukere baan of….Het frustreerde me mateloos dat het leven maar niet liep zoals ik dat graag wilde.
Tot ik op een keerpunt kwam, ik besefte ineens dat ik niemand kan veranderen alleen mezelf.
Ik kwam op het pad van bewustzijnsontwikkeling en alternatieve therapieën. En dat pad loop ik nog steeds, het is voor mij geen kort zijweggetje en de ontwikkeling stopt meestal niet na 1 of 2 stappen. Ik vind het een erg leuk en boeiend pad, mijn leven is er steeds leuker en mooier door geworden. En eindelijk kan ik zeggen dat ik blij ben met mijn leven (dat was vroeger wel anders), ik besef dat ik mijn leven zelf kan veranderen, sterker nog, ik ben de énige die dat kan. Gelukkig kreeg ik veel hulp en aanwijzingen van mensen die mij zijn voor gegaan op dit pad.
Ik geniet steeds meer van het leven, mezelf en de mensen om me heen. Dit gun ik iedereen.

In mijn optiek zijn we allemaal al heel, alleen hebben we in de loop van ons leven geleerd om bepaalde delen van onszelf af te wijzen of te verbergen, waardoor we die heelheid niet meer toe laten/ ervaren.

En wat voor mij een heel belangrijk besef is:
Heel wordt je niet door perfect te worden, maar door jezelf volledig te accepteren. We hoeven alleen maar alles in onszelf te omarmen.

Nou ben ik van mening dat er niet één perfecte therapie bestaat. Het ene moment heb je iets of iemand anders nodig dan het andere moment. En de ene keer heb je mentaal inzicht of helderheid nodig en de andere keer heb je op een andere laag (emotioneel/ fysiek of energetisch) iets nodig.